Day in the life of an exchange student

School verloopt vlot. Ik heb amper problemen met het Engels, ookal zeggen veel mensen dat Zuid-Afrikanen snel spreken. De leerstof is iets minder diepgaand en er is meer tijd voorzien om taken en alle andere opdrachten te volbrengen. Toch ben ik soms na het avondeten nog bezig met huiswerk, grotendeels doordat ik wat later begin met leren. Ik zal maar zeggen dat het leven in Zuid-Afrika veel te mooi is om constant boven de boeken te zitten. Het huiswerk wordt dus mooi aan de kant geschoven.

Buiten het huiswerk vind ik school eigenlijk heel aangenaam hier. Overlaatst waren we met enkele leerlingen in de klas nog het Zuid-Afrikaanse anthem aan het zingen. Dit schepte opnieuw weer een gezellige sfeer in de klas.

Dan is er ook nog civvies, een dag waar je in casual wear naar school mag komen. Je betaalt dan R10 en het schooluniform blijft voor een dag in de kast hangen. Ik hou wel van mezelf uit te drukken via mijn uiterlijk dus deed ik ook mee. Fijn om al die complimenten te krijgen over mijn stijl. Ook zonder civvies zijn Zuid-Afrikanen erg vrijgevig met complimentjes. Ik hou van de mensen hier. De manier waarop ze omgaan met nieuwe mensen en de openheid is heel wat anders dan in Europa en België.

Tijdens de pauze stond ik aan te schuiven bij de tax shop tot een groepje studenten naar me toe kwam. Nieuwsgierig vroegen ze me een heleboel vragen. Wanneer ze ontdekten dat ik Nederlands spreek, vroegen ze om allerlei zaken te vertalen. Al snel vielen de welbekende opmerkingen. "Ooh, it's just like Afrikaans." "So you understand Afrikaans?"  De interesse tegenover foreign students helpt wel om veel mensen te leren kennen. Als ik terugkijk op deze 7 weken dat ik hier ben, kan ik zeggen dat ik nog nooit zo veel nieuwe mensen heb ontmoet in mijn leven en al zeker niet zo persoonlijk als hier. Werkelijk een hele ervaring.

Ik begin stilletjes aan te ondervinden met wie ik de pauzes wil spenderen en vrienden maken wordt gemakkelijker. Lisa komt altijd een knuffel geven (ookal zagen we haar 2 minuten eerder al) en motiveerde ons om samen met haar mee te doen met de MADD-club danslessen. Zij danst zelf al een tijdje en heeft ons zo een beetje geprikkeld om ook lid te worden.

Sinds ze al lang deel uitmaakt van de dansclub trad ze ook op voor de schoolshow 'The MADD evening'. 'MADD' staat voor music, arts, drama en dance. Zaterdagavond konden we de show bijwonen. 

Een heleboel getalenteerde leerlingen traden op. Er werd muziek gezongen en gespeeld, dans uitgevoerd en zelfs wat toneel gespeeld. Om de 'A' van arts ook op te nemen in de show werden kunstwerken tentoongesteld bij de inkom. Ik besloot hieraan mee te doen en werkte mijn werk net op tijd af. In twee dagen tijd schilderde ik een persoonlijk werk dat op de show tentoongesteld kon worden.

Met als titel 'Mom, I'm happy now'.

Vrijdagnamiddag nam Rachel ons mee voor een culturele ervaring. Zij is van Congolese afkomst en wilde ons een typisch Congolese maaltijd laten proberen. We gingen richting Wynberg waar we een aantal shops binnengingen. Allemaal Congolees, maar toch verschillende maaltijden. Uiteindelijk vonden we een plaatsje waar we gezellig Tshaka Madesu aten, rijst met bonen en een kruidendressing. Daarna liepen we nog even rond in de winkelstraat. Altijd leuk om te zien waar anderen graag gaan om te shoppen of uit te gaan.

Zondag gingen we opnieuw uit met enkele studenten. We spraken af in een clay cafe in de namiddag. Vooraleer we daar naartoe gingen, verkenden Irene en ik Bokaap.

Bovendien vond ik mijn toekomstige Van. Nog wat opknapwerk en ik kan op wereldreis vertrekken.

Voor de ceramics workshop mochten we elk een item uitkiezen om te beschilderen. Ik koos een ovaal schaaltje dat ik kan gebruiken voor het ordenen van mij juwelen.

Het was net of je kleurenblind was tijdens het schilderen want de kleuren ogen veel lichter dan ze werkelijk zijn. Na het bakken en glazuren zullen de kleuren veel meer verzadigd zijn. Ik ben benieuwd naar het resultaat!

Binnen een drietal weken kunnen we onze werkjes komen ophalen.